MEHMEDİM (2)

Aldırmaz kar, kış, soğuk ayaza
Buzda abdest alır, girer namaza
Rabbine açar elini, durur niyaza
Kabına sığmaz taşar Mehmedim
Şehadet aşkıyla yaşar Mehmedim
Zaferden zafere koşar Mehmedim
Ayrılmış ayrı bölük ayrı tabura
İçtima olmuş kışlasında sıra sıra
Eğitime gider postalını vura vura
Kabına sığmaz taşar Mehmedim
Şehadet aşkıyla yaşar Mehmedim
Zaferden zafere koşar Mehmedim
Yirmi yaşı aralarında askerde
Görevleri farklı başka bir yerde
Allah’a emanet, girmesinler derde
Kabına sığmaz taşar Mehmedim
Şehadet aşkıyla yaşar Mehmedim
Zaferden zafere koşar Mehmedim
Vatan sevgisi korkularına perde
Nöbet mahalleri her biri bir yerde
Derin mevzilerde, geceleri siperde
Kabına sığmaz taşar Mehmedim
Şehadet aşkıyla yaşar Mehmedim
Zaferden zafere koşar Mehmedim
Heyecanlı, sevinçli gitmiş askere
Koşar görevine göğsünü gere gere
Kimi şehit olmuş, kimi alır, teskere
Kabına sığmaz taşar Mehmedim
Şehadet aşkıyla yaşar Mehmedim
Zaferden zafere koşar Mehmedim