GÖNÜL BAHÇESİ (4)

Ey gönül bazen coşar hızlanırsın
Bazen dilini bağlar edalı nazlanırsın
Bazen hüzünlü yanar ağlar sızlanırsın
Yanmış yakınmış gamlı gönül
Yine yanıp sızlanmış gamlı gönül
Her yüzüne güleni dost mu sanarsın
Gaflete düşer neden aldanır kanarsın
Kendi derdine ancak, kendin yanarsın
Yanmış yakınmış gamlı gönül
Yine kime aldanmış gamlı gönül
Nice vefasızlara dost diye sarılırsın
Vefa görmez bazen yakınır, darılırsın
Hayrete düşer hüzünle üzülür kırılırsın
Yanmış yakınmış gamlı gönül
Yine dosta kırılmış gamlı gönül
Aldanıp nice vefasızları dost sandın
Neden aldandın bu vefasızlara kandın
Sineden yaralanınca ah eyledin yandın
Yanmış yakınmış gamlı gönül
Yine sineden yanmış gamlı gönül
Nasıl bir tefekkürle Rabbini anarsın
Çıkarcıları acep dost mu diye sınarsın
Kendi hatanı görmez başkasını kınarsın
Yanmış yakınmış gamlı gönül
Yine hüzne dalmış gamlı gönül
Nicedir dertliler kervanına eklendin
Yine kimlere sitem eyledin, diklendin
Niçin fani, dünyanın yükünü yüklendin
Yanmış yakınmış gamlı gönül
Yine gam yüklenmiş gamlı gönül