İçeriğe geç

ŞEHİT OLDUM ÖLMEDİM (2)

Kalleş, sinsi düşmanlar daima fırsat kollar
İnsanlık dışı akıl almaz vahşice karamboller
Yakıldı, yıkıldı, tabyalar, koğuşlar, karakollar
Kana boyandı deniz, sahil, vadi, sahralar, yollar
Analar bağrına taş bastı, ardından baka kaldı
Yiğitler din, namus, için düşmana karşı yol aldı

Annem dünyaya ben kendi isteğimle gelmedim
Yolumda, kaderimde ne olacak ben hiç bilmedim
On beşte, asker oldum ben hiç oynadım gülmedim
Vatanım için can, feda ağlayıp gözyaşımı silmedim
Analar bağrına taş bastı, ardından baka kaldı
Yiğitler din, namus, için düşmana karşı yol aldı

Mehmetçikler imkân vermedi etten duvar ördü
Kimin kolu, bacağı kopmuş kimin gözleri kördü
Görmese de olur, artık bu gözler göreceğini gördü
Ağlama anam kahraman yiğitler bu defteri de dürdü
Analar bağrına taş bastı, ardından baka kaldı
Yiğitler din, namus, için düşmana karşı yol aldı

Bu başlar eğilir amma Rükû da ve secdede ancak
Başlar secdeye vardıkça bu vatan asla batmayacak
Biz sahip oldukça bayrağı, hain eller hiç tutmayacak
Vatanı kutsal bilen, sahip çıkıp toprağını satmayacak
Analar bağrına taş bastı, ardından baka kaldı
Yiğitler din, namus, için düşmana karşı yol aldı

Bin canımız olsa feda olsun kutsaldır her taşımız
Kesilse de suyumuz, ekmeğimiz, erzakımız, aşımız
Kopsa da kolumuz, bacağımız, parçalansa, naaşımız
Eziliriz, kırılırız, ölürüz, amma, asla eğilmez, başımız
Analar bağrına taş bastı, ardından baka kaldı
Yiğitler din, namus, için düşmana karşı yol aldı

Kategori:ÇANAKKALE ŞİİRLERİ

Bu yazı yorumlara kapalı.